موسیقی ایران در محاصرهٔ سیاست‌زدگی
موسیقی ایران در محاصره چندقطبی‌سازی برنامه‌ریزی‌شده
این روزها، فضای موسیقی کشور شاهد تقسیم‌بندی‌های عمدی و فشارهای بی‌سابقه علیه هنرمندان است. چهره‌هایی که سال‌ها در سایه قوانین سخت‌گیرانه فعالیت کرده‌اند، حالا نه‌تنها قدردانی نمی‌شوند، بلکه هدف اتهام‌های ناعادلانه و تخریب سیستماتیک قرار بک لینک سفارش گرفته‌اند.
هنرمندان در خط آتش: از ممنوع‌الکاری تا تحریف هویت
روزبه بمانی ، همایون شجریان ، سیروان خسروی و حتی برخی رپرها —کسانی که در بحران‌های اجتماعی، صدای مردم بوده‌اند—حالا در معرض تهدید، سانسور و حذف قرار دارند.
روزبه بمانی سال‌ها ممنوع‌الکار بود، تا جایی که آثارش با نام دیگری منتشر می‌شد.
سیروان خسروی با وجود مجوزهای رسمی، شاهد لغو ناگهانی کنسرت‌هایش شد.
رپرها مدام با احکام تعلیق و محدودیت روبرو می‌شوند.
به نظر می‌رسد برخی جریان‌ها می‌خواهند آخرین بلندگوهای مردم را خاموش کنند ، آن‌هم با تحمیل ایدئولوژی خود و تحریف واقعیت‌های هنری .
آتش‌زنه‌های جدید؛ همان قصهٔ سینما رکس، با بازیگران متفاوت
جماعتی که امروز به نام “دفاع از ارزش‌ها” هنرمندان را می‌سوزانند ، یادآور همان کسانی هستند که سالن سینما رکس را به آتش کشیدند . فرق امروز با دیروز؟
دیروز: سالن‌ها را آتش زدند.
امروز: اعتبار و حیثیت هنرمندان را می‌سوزانند.
از طرفی، عده‌ای هم با شعار “حواس مردم را پرت می‌کنند!” هر کنسرت یا اثر هنری را سدی در برابر اعتراضات می‌دانند. گویا فراموش کرده‌اند که هنر، آینه جامعه است، نه سپر حکومت‌ها.
اتحاد شعارشان است، اما تفرقه ابزارشان
کسانی که مدام از “وحدت” سخن می‌گویند، چرا هنرمندان را به “خودی و ناخودی” تقسیم می‌کنند؟ چرا به جای حمایت، شانه‌های هنرمندان را زیر بار اتهام‌های بی‌اساس خرد می‌کنند؟
سوالی که باید از خودمان بپرسیم:
آیا واقعاً با حذف هنرمندان، مشکلات مردم حل می‌شود؟
یا این‌همه سخت‌گیری، فقط پنجره‌های امید و آرامش را یکی پس از دیگری می‌بندد؟
هنر نباید قربانی کشمکش‌های سیاسی شود.
کاش قبل از قضاوت، لحظه‌ای درنگ کنیم.
امتیاز شما تاثیر زیادی در کار ما خواهد داشت »
...
نظرات